Symptomen buitenbaarmoederlijke zwangerschap – ben er op tijd bij

Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan erg gevaarlijk zijn. Daarom is het belangrijk dat je de symptomen van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap herkent. Op die manier kan je er snel iets aan doen. Lees hier alles wat je moet weten om problemen te voorkomen!

Wat is een buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Van de bevruchting tot aan de bevalling zijn er bij de zwangerschap een aantal vaste stappen die het vrouwelijke lichaam ondergaat. Een van deze stappen is wanneer een bevruchte eicel naar de baarmoeder gaat om zich in te nestelen.

In het geval van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hecht de bevruchte eicel zich niet aan de baarmoeder. In plaats daarvan kan de eicel zich hechten aan de eileider, de buikholte of de baarmoederhals. Terwijl een zwangerschapstest nog steeds kan aantonen dat een vrouw zwanger is, kan een bevruchte eicel nergens anders dan in de baarmoeder groeien. 

Buitenbaarmoederlijke zwangerschappen komen in ongeveer 1 van de 50 zwangerschappen (2%) voor.

Een onbehandelde buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan leiden tot een medische noodsituatie. Daarentegen vermindert een snelle behandeling het risico van complicaties. Het verhoogt ook de kansen op een toekomstige zwangerschap. 

Wat veroorzaakt een buitenbaarmoederlijke zwangerschap?

De oorzaak van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is niet altijd duidelijk. In sommige gevallen zijn de volgende aandoeningen in verband gebracht met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap:

• Hormonale factoren
• Genetische afwijkingen
• Geboorteafwijkingen
• Medische aandoeningen die van invloed zijn op de vorm en conditie van de eileiders en de voortplantingsorganen

Voor meer informatie over een mogelijke aandoening kan je terecht bij je arts. 

Wie loopt er risico op de symptomen van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap?

Alle seksueel actieve vrouwen lopen een risico op de symptomen van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. De risicofactoren nemen toe met de volgende factoren:

• Wanneer de moeder 35 jaar of ouder is.
• Verleden van bekkenchirurgie of meervoudige abortussen
• Voorgeschiedenis van bekkenontstekingsaandoeningen 
• De bevruchting heeft zich voorgedaan ondanks het gebruik van een spiraaltje
• Zwangerschap met behulp van vruchtbaarheidsmedicijnen of -procedures
• Roken
• Een eerdere buitenbaarmoederlijke zwangerschap
• voorgeschiedenis van seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA’s), zoals gonorroe of chlamydia
• Structurele afwijkingen in de eileiders die het voor de eicel moeilijk maken om zich te verplaatsen

Als je een van de bovenstaande risicofactoren hebt, praat dan met je arts. 

Je kunt met je arts of een vruchtbaarheidsspecialist samenwerken om de risico’s voor toekomstige buitenbaarmoederlijke zwangerschappen te minimaliseren.

De symptomen van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Misselijkheid en pijn in de borst zijn veel voorkomende symptomen bij zowel buitenbaarmoederlijke als symptomen bij baarmoederzwangerschappen. 

De volgende symptomen komen vaker voor bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en kunnen wijzen op een medische noodsituatie:

• Scherpe golven van pijn in de buik, de bekken, de schouder of de nek
• Hevige pijn die aan één kant van de buik voorkomt
• Lichte tot hevige vaginale bloeding
• Duizeligheid of flauwvallen

Je moet contact opnemen met je arts of onmiddellijk een behandeling zoeken als je weet dat je zwanger bent en één van deze symptomen hebt.

Diagnose van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Als je vermoedt dat je een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hebt, ga dan onmiddellijk naar je arts. 

Bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan geen lichamelijk onderzoek worden gedaan. Het is echter mogelijk dat je arts er alsnog een uitvoert om andere factoren uit te sluiten. Een andere stap naar de diagnose is een echo. Dit houdt in dat je een speciaal wand-achtig instrument in je vagina plaatst, zodat je arts kan zien of er een zwangerschapszakje in de baarmoeder zit.

Je arts kan ook een bloedonderzoek gebruiken om je progesteronspiegels te bepalen. Dit zijn hormonen die tijdens de zwangerschap aanwezig zijn. Als deze hormoonspiegels in de loop van een paar dagen beginnen af te nemen of gelijk blijven en er is geen zwangerschapszakje aanwezig in een echografie dan is de zwangerschap waarschijnlijk buiten de baarmoeder.

Als je ernstige symptomen hebt, zoals aanzienlijke pijn of bloedingen dan kan het zijn dat er niet genoeg tijd is om al deze stappen te voltooien. De eileider kan in extreme gevallen scheuren, waardoor ernstige inwendige bloedingen kunnen ontstaan. Je arts zal dan een spoedoperatie uitvoeren om onmiddellijke behandeling te bieden.

Behandeling van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Buitenbaarmoederlijke zwangerschappen zijn niet veilig voor de moeder. Ook zal het embryo niet in staat zijn om zich te ontwikkelen tot een gezonde baby. Voor de gezondheid en vruchtbaarheid van de moeder is het noodzakelijk om het embryo zo snel mogelijk weg te halen.

De behandelingsmogelijkheden variëren afhankelijk van de plaats van de buitenbaarmoederlijke zwangerschap en de ontwikkeling ervan.

Mogelijke geneesmiddelen tegen de symptomen van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Je arts kan besluiten dat het onwaarschijnlijk is dat er onmiddellijk complicaties optreden. In dit geval kan je arts verschillende medicijnen voorschrijven. Vaak schrijven ze een geneesmiddel voor dat de groei van snel delende cellen tegenhoudt. Als je deze medicatie krijgt voorgeschreven dan zal je arts het als injectie geven.

Je krijgt ook regelmatig bloedonderzoeken om te controleren of het geneesmiddel effectief is. Wanneer effectief het effectief is zal het symptomen veroorzaken die vergelijkbaar zijn met de symptomen van een miskraam. 

Daarna is een verdere operatie vaak niet meer nodig. Je zult alleen niet in staat zijn om zwanger te worden voor enkele maanden na het nemen van deze medicatie.

Chirurgie

Veel chirurgen stellen voor om het embryo te verwijderen en eventuele interne schade te herstellen. Je arts zal een kleine camera plaatsen om ervoor te zorgen dat hij/zij hun werk kan zien. De chirurg verwijdert vervolgens het embryo en herstelt eventuele schade aan de eileider.

Als de operatie niet lukt, kan de chirurg de behandeling herhalen, dit keer via een grotere incisie. Het kan ook nodig zijn dat je arts de eileider tijdens de operatie verwijdert als deze beschadigd is.

Thuiszorg

Je arts zal je specifieke instructies geven over de verzorging van je incisies na de operatie. Het belangrijkste doel is om ze schoon en droog te houden terwijl ze genezen. Controleer ze dagelijks op infectieverschijnselen, waaronder ook:

• Bloedingen die niet stoppen
• Overmatige bloeding
• Warm aanvoelend
• Roodheid
• Zwelling

Je kunt een lichte vaginale bloeding en kleine bloedstolsels na de operatie verwachten. Dit kan tot zes weken na je ingreep gebeuren. Andere zelfzorgmaatregelen die je kunt nemen zijn onder andere:

• Til niets zwaarder dan 10 pond niet op.
• Drink veel vocht om verstopping te voorkomen.
• Bekkenrust, dat wil zeggen afzien van geslachtsgemeenschap, tampongebruik en douchen.
• De eerste week na de operatie zo veel mogelijk uitrusten en vervolgens in de volgende weken de activiteit verhogen zoals getolereerd.

Voorkomen van buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Het voorspellen en het voorkomen van buitenbaarmoederlijke zwangerschappen is niet in alle gevallen mogelijk. Mogelijk kun je je eigen risico’s verminderen door een goede gezondheid te hebben.

Laat je partner een condoom dragen tijdens de seks en beperk je aantal seksuele partners. Dit vermindert je risico op SOA’s, die tot ontstekingen in de eileiders kunnen leiden. Neem maatregelen om je persoonlijke gezondheid te verbeteren, zoals stoppen met roken, is ook een goede strategie om het te voorkomen.

Hoe ziet de toekomst eruit na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap

De vooruitzichten na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hangen af  of het lichamelijke schade heeft veroorzaakt. De meeste mensen met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hebben daarna nog een gezonde zwangerschap. Als beide eileiders nog intact zijn, of zelfs maar één van de eileiders, kan de eicel op de normale manier bevrucht worden.

Als de verwijdering van één of beide eileiders noodzakelijk is, spreek dan met je arts over mogelijke vruchtbaarheidsbehandelingen. Een voorbeeld is de bevruchting in vitro waarbij een bevruchte eicel in de baarmoeder wordt geïmplanteerd.

Zwangerschapsverlies, hoe vroeg dan ook, kan ernstig zijn. Je kunt je arts vragen of er in de omgeving steungroepen beschikbaar zijn om je na het verlies verder te ondersteunen. Zorg goed voor jezelf na dit verlies door middel van rust, het eten van gezond voedsel en indien mogelijk, lichaamsbeweging. Geef jezelf de tijd om te rouwen.

Vergeet niet dat veel vrouwen daarna nog gezonde zwangerschappen en baby’s krijgen. Als je er klaar voor bent, praat dan met je arts over manieren waarop je ervoor kunt zorgen dat je toekomstige zwangerschap een gezonde zwangerschap is.